Same same but different...

Lieve allemaal,

De kreet "Same same but different" is er een die wij de afgelopen maanden vele malen om onze oren gekregen hebben. Vooral in Laos en Cambodja is deze uitspraak HOT. Ze hebben er t-shirts van en alle verkopers, gidsen, obers etc. weten 'm te pas en onpas toe te passen. Wij hebben ontdekt dat 'same same but different' voor ons helemaal opgaat wat betreft Vietnam in vergelijking met de andere Aziatische landen die we bezocht hebben. Hetzelfde continent, in enige mate hetzelfde eten, dezelfde rijstterassen, mensen met grofweg hetzelfde uiterlijk maar toch o zo anders.

We nemen jullie als eerste nog even mee naar het begin van onze reis door Vietnam. Op 23 februari vertrokken we vanuit Cambodja en maakten we onze meest bijzondere grensovergang tot dan toe mee. De ingrediënten waren: een kleine tuk-tuk, een foute gast Phary genaamd (met slangenleren schoenen en zeer lange pinknagels), 4 verschillende moto's met verschillende bestuurders, een Vietnamees visum en onze fantastische kennis van de Nederlandse voetbalcompetitie.
'No need to worry' riep onze Phary steeds; hij zou ons ECHT bij de Vietnamese grens afzetten (en ons ECHT niet oplichten) en daar had hij een betrouwbare vriend wachten die ons naar het busstation van Ha Tien zou brengen. De wisseling bleek net iets voor de grens plaats te vinden en die ene betrouwbare vriend bleken er twee. We werden op moto's gehesen en reden door totaan de gens. Bij het stempelen van ons paspoort had de douanier het vooral druk met het uiten van zijn kennis van het Nederlands voetbal en vooral Van Nistelrooij kwam als zijn favoriet naar voren. We verstonden er eerst geen bal van en dachten aan problemen... Maar... gelukkig niets daarvan! Lang leve Ruud :-)!

Net de grens over zeiden onze Cambodjaanse motorijders echt niet verder te mogen rijden en werden we overgedragen aan twee Vietnamesen. Een ervan was zo klein dat hij nauwelijks over de backpack van Erwin heen kon kijken, maar hij gaf er niet minder gas om en zoef... weg waren we! Op weg in een nieuw land, een nieuw avontuur!

Het avontuur begon al snel toen bleek dat onze nieuwe vrienden ons bij een zogenaamd busstation hadden afgezet en we daar dus helemaal geen bus konden nemen (uiteraard was er wel iemand die ons voor 20 dollar naar het busstation verderop kon brengen waar we nog net de bus konden halen; JA JA! natuurlijk stonken we daar niet in!). Het was het eerste oortje dat we aangenaaid kregen en dat zou in de daaropvolgende weken nog wel een paar keer gebeuren (lees: een op hol geslagen taximeter, buskaartjes die voor je ogen verdubbelen in prijs, tourverkopers die je om half 7 's ochtends uit je bed bellen, een malafide hotelkamer etc.). Gelukkig hebben we ook vele aardige en hartverwarmende mensen ontmoet en mooie en bijzondere dingen gezien.

In het zuiden van Vietnam hebben we door de Mekong Delta gereisd en een van de grootste drijvende markten bezocht. We werden letterlijk voor dag en dauw opgehaald en hebben in een klein houten bootje genoten van een prachtige zonsopkomst, boten die uitpuilen met fruit en groenten, mensen met traditionele hoedjes, een hoop motorgeronk en heel veel locale bedrijvigheid. Vervolgens zijn we naar het voormalige Saigon gegaan; nu Ho Chi Min City genaamd. Hier hebben we op de 23e verdieping van het Sheraton hotel (sjiek!!) de 31e verjaardag van Erwin gevierd met overheerlijke cocktails en een geweldig uitzicht over deze immense stad.

Na zoveel verkeer, uitlaatgassen en drukte (en heerlijke koffies, cakes, leuke winkeltjes en dus heel veel verleiding :-)) zijn we de bergen van Dalat ingetrokken. Dalat staat bekend om zijn wijn, aardbeien, advocado's, bloemen en 'Easy Riders'. De Easy Riders zijn tourgidsen op grote motoren die je graag voor een paar dagen achterop meenemen om de omgeving te laten zien. Aangezien iedereen zich inmiddels een Easy Rider / Free rider noemt en de prijzen de pan uit zijn gestegen, hebben wij zelf een motor gehuurd en de prachtige omgeving verkend. We zijn van links naar rechts gestoven over de zeer rustige weggetjes met als doel de verschillende watervallen te bezoeken die de omgeving rijk is. Het resultaat: 110 km op de teller, aantal watervallen: 0. Ze bleken iets beter verstopt (en iets minder goed te zijn aangegeven) dan van te voren gedacht maar het rijden door de omgeving was al een feest op zich! Omdat het in Dalat best fris was en ons bruine kleurtje begon te vervagen, besloten we naar Nha Trang te gaan aan de kust. Bij aankomst viel deze plaats ons erg tegen. Veel dikke, alleenstaande, oude, blanke mannen op zoek naar 'jong Vietnamees vlees'; VEEL hotels, een zeer westerse boulevard, een harde wind en geen zon... Ha ha.. We zijn er niet al te lang gebleven :-).
Vietnam heeft diverse bezienswaardigheden die op de Unesco Werelderfgoedlijst staan en de stad Hoi An was de eerste ervan die we bezochten. Hoi An is een oud handelsstadje met prachtige huizen die bewaard zijn gebleven tijdens de oorlog.De kleine straatjes hangen vol lampions wat het heel sfeervol en gezellig maakt. Ook hebben we ons daar weer eens flink in de locale eetspecialiteiten verdiept en hebben de Vietnamese pannenkoek gegeten voor ontbijt (heel vet), dikke bami met varkensvlees (ook vet) en de 'white rose'; garnalen in een witte deeg met zoutige sojasaus.

Toen we in Hoi An waren hebben we besloten om nog een paar hoogtepunten op te zoeken en dan door te reizen naar China. We hadden het tot dan toe erg naar ons zin maar toch ook een beetje het gevoel dat Vietnam niet alles te bieden had wat we zochten en de mensen soms net iets te fanatiek waren in het creëren van handel. De ruines van het tempelrijk My Son, het oude paleis in de verboden stad van Hué, het natuurwonder Halong bay en natuurlijk de hoofdstad Hanoi stonden nog op ons programma. Hanoi is een prachtige mix van authentiek en modern en het oude kwartier van de stad heeft straatnamen die het handelswaar vertegenwoordigen dat vroeger in die specifieke straat verkocht werd. De Zilversmidstraat was de onze.

Inmiddels zijn we weer in de bergen, maar dit maal in het noordwesten. We zijn in het stadje Sapa en in omgeving zijn volop rijstterrassen te vinden evenals de vele verschillende etnische minderheden (stammen) die hier leven. De stammen zijn fantastisch uitgedost qua kleding, sieraden, hoofddeksels en ze dragen grote manden op hun rug als 'rugzak'. We hebben hier fantastische wandelingen door de omgeving gemaakt en de mensen aan het werk gezien op de vele rijstvelden die zij onder hun hoede hebben. Morgen is het tijd om afscheid te nemen en zullen te voet de grens met China oversteken!!

Het laatste deel van onze reis komt eraan. We gaan ons begeven in het land waar we met handen en voeten zullen gaan communiceren, waar we vast en zeker gaan meemaken dat we geen idee hebben waar we heen moeten of wat we qua eten voorgeschoteld krijgen, maar zolang we samen zijn is alles ok :-).

Wederom bedankt voor alle leuke reacties op ons voorgaande bericht en hopen jullie vanuit China nog een keer te kunnen berichten.

LIEFS!
Erwin & Evelyne